Rola martwego drewna w lesie

Podczas wędrówek często możemy spotkać stare, gnijące pniaki, gałęzie a nawet całe drzewa pozostawione w lesie do naturalnego rozkładu. Na pierwszy rzut oka może to wyglądać jak marnotrawstwo – otóż nic bardziej mylnego! Martwe drewno to stosowana przez leśników aktywna forma ochrony przyrody pozwalająca zwiększać różnorodność biologiczną ekosystemów leśnych jako ich naturalny i niezbędny element. Ten niezwykle istotny zespół mikrośrodowisk jest miejscem życia i rozwoju zwierząt, roślin i grzybów.

Obumierające lub martwe drzewa, stojące lub leżące, odłamane fragmenty i obumarłe konary drzew żywych, wykroty (korzenie drzew wywróconych przez wiatr) czy złomy (pni i pniaki po złamanych drzewach) – martwe drewno może przybierać rozmaite formy i postacie. Zróżnicowany jest także stopień zaawansowania rozkładu drewna: od drewna w pełni świeżego do silnie zmurszałego.

Martwe drewno, tak różnorodne, jest miejscem życia szerokiego spektrum organizmów. Grzyby inicjują i cały czas uczestniczą w procesie rozkładu drewna. Bezkręgowce, w tym owady, odżywiają się martwym drewnem w różnych stanach rozkładu lub innymi organizmami je zasiedlającymi. To także miejsce schronienia lub zimowania dla wielu zwierząt, często chronionych: pajęczaków, wijów, płazów, gryzoni a nawet ptaków na czele z dzięciołami wykuwającymi dziuple w takich właśnie drzewach.

Prawdziwym więc jest stwierdzenie, że martwe drewno tętni życiem.